Joggingtrilogie

Vrijdagavond met de fiets in de gietende regen naar Erondegem voor de stratenloop.
Gezien de achillespezen wat pijnlijk aanvoelen, heb ik goed opgewarmd want ik weet dat dit parcours enorm pittig is.
Ik weet ook dat ik de komende dagen nog aan de bak moet, dus kies ik voor de 5 km, net als vorig jaar.
5 km voelt aan als een sprint, ik voel me er niet zo goed bij, maar finish bovenop de loodzware helling meer
dan 20 seconden sneller dan vorig jaar (19'36"). Doel 1 bereikt.
Daarna een paar biertjes gedronken met o.a. Marcel Decancq, die -uit pure sympathie- in JC Aalter T-shirt liep, waarvoor respect!
Geen andere JCA-kleuren gezien. Na Grembergen ook hier prijs in de geanimeerde tombola.
Ik kan het mooie strandlaken net onder mijn fietstruitje steken, degrote fles Karmeliet Triple (net als in Grembergen)
past net (niet) in mijn camel bag, en als een zondagse hangbuikwielertoerist vlam ik naar huis,
klaar voor en uitkijkend naar de volgende.


Zaterdagmiddag vertrokken naar de Katte, Zelzate. De baby afgezet bij vrienden die vlakbij de start wonen
en gauw kunnen we er aan beginnen. Ik kies voor de 9,2 km gezien ik morgen de langste afstand wil doen maar
ook omdat ik mijn tijd wil vergelijken met die van vorig jaar.
Vrouwlief Kate kiest voor 1 rondeke. Ik zie nog een 3-tal andere JCA'ers net voor de start.
Dankzij de snelheidsmeter bedoeld voor het verkeer zie ik 15 km/u verschijnen, bij de koplopers was dat 17.
Ik probeer een constant tempo, maar dat is helemaal niet simpel met de felle wind, de putten en wortels in het parcours
en daarna de vele bochten in de wijk. na 1 ronde kom ik door in ongeveer 18'30.
Voor mij zie ik bijna niemand meer, maar ik probeer toch door te zetten, ondanks de pijnlijke achillespezen.
Mijn supporters zwepen me op met Vince die het blijkbaar goed stelt in zijn windvrije buggy, ondanks het feit dat hij niet mag mee 'lopen'.
Ik kom eindelijk bij een Wacht-e-beke loper en profiteer even van zijn kopwerk. Ik wissel af maar eenmaal in de bochtige wijk voel ik hem lossen.
Het zit blijkbaar toch goed, beter dan gisteren en ik voel dat ik beter dan vorig jaar kan finishen.
Net voor de finish moet ik stoppen omdat een auto me het pad blokkeert! Ik probeer kalm te blijven (het is Zelzate hé)
en ik kan er eindelijk om heen lopen maar moet opletten voor het andere autoverkeer. Na 37'06" aangekomen,
een goede halve minuut sneller dan vorig jaar en een 7de plaats, vorig jaar 11de. Doel 2 bereikt.

Kate heeft er een mindere loop op zitten en is niet tevreden. Kan gebeuren, morgen kan ze zich herpakken.
Al bij al mag ze content zijn weer te kúnnen lopen.
Het heerlijke Katerbier smaakt en ik ben heel tevreden met onze 75-cl flessen.
Alweer prijs in de (kleine) tombola en we gaan onze 15-EUR bon verzilveren in de Stock, waar we nog 7 anderen zien in looptenue.. best wel grappig.


Zondagochtend voelen de achillespezen nog stijver dan de vorige dagen. Ik heb moeite om de trap af te lopen,
maar de spieren zijn nog intact en vertonen geen stijfheid na 9,2 km. Mijn plan om naar Impe te lopen en terug met
buggy laat ik toch maar varen, ook al omdat het bij Oma reeds aan het regenen was.
Oma is ook (vers) lid van JCA, maar besluit te babysitten i.p.v. te lopen.
Misschien moet er wel eens een soort van "babysit-tijdens-joggings-dienst" komen bij JCA???
Ik schrijf me in voor 3 rondekes, dan heb ik dit loopweekend een keer 1, een keer 2 en een keer 3 rondekes ergens gelopen ;-)
Kate kiest één rondeke en wil revanche voor het mindere gevoel van gisteren. Ik probeer goed op te warmen en ik loop zo stijf
als een sportvreemd wezen. De pezen werken echt enorm tegen en Kate is terecht ongerust over het risico op (verdere) blessure.
Ik zwijg, zoals het een koppige loper betaamt, en hoop dat ik dit loopweekend heelhuids kan afsluiten met een heel pittige 12,6 km.
Vorig weekend heb ik geen enkele zomerjogging kunnen deelnemen en dat vreet aan ne mens.
Ik probeer heel traag te starten en beetje bij beetje ontdooien de pezen a.h.w. Toch ben ik verrast van het parcours:
de eerste kilometers slingeren door mooi natuurgebied omhoog en dat tegen wind in. Ik probeer me klein te houden en in
iemands 'wiel' te zitten, maar de tempo's liggen wat te ver uit elkaar. Enkele glooiingen verder komen we aan een muur,
ik beklim die met kleine pasjes, trekkend op de armen die ik dwing vlot heen en weer te gaan.
Eenmaal boven draaien we terug af naar Impe dorp, via een heel lang vals plat naar beneneden.
Dat loopt vlot maar ik voel steeds de pijntjes alsof ik bijna de laatste 10 km van een marathon bezig ben.
Ik moet er rekening mee houden en loop iets trager dan mijn conditie het eigenlijk wel wil. Ik kom de 4,2 km door
net onder de 18' maar nadien krijg ik het lastig. De wind geselt me in het eenzame bergop lopen. Toch haal ik enkele lopers in
en ik passeer de start/finish in een dikke 37'. Ik giet steeds meer bekertjes over me heen want de felle zon maakt het nu nog lastiger.
Ik zie een enthousiast supporterende Kate met Oma en kleinzoon en ik kan mijn doorweekte zonnebril afgeven.
Ze lacht en is tevreden over haar loopje. Ze heeft er een supergoed gevoel aan over en dat is wat telt.
Het motiveert me en ik haal enkele lopers in, bergop, terwijl dat verre van mijn sterke punt mag genoemd worden.
Toch moet ik opletten met mijn kwaaltjes; ik blijf luisteren naar mijn lichaam en forceer niets, wetende dat ik me
met dit drieluik op glad ijs bevind. Ik weet dat een P.R. hier toch onmogelijk is, en het is dus overigens een derde wedstrijd op rij.
De lange afdaling is zo voorbij en ik finish in 56' en nog wat op een 19de plaats. Ik loop nog een halve ronde uit en blik tevreden
en voldaan terug op een geslaagd drieluik. Doel 3 bereikt.
Voor onze alweer 5 eur krijgen we nog een zak met (2x) 12 yoghurtdrinks in (Kate tevreden want het is eens géén bier)
en in de tombola winnen we allebei hetzelfde; een (leeg) wijnrek.
De (kleine) MTB gaat naar een jongeling dus ook daar zien we rechtvaardigheid.
Onze eerste ontmoeting met de jogging van Impe was er ene om te onthouden; ik had de vriendelijke organisator vrijdag al ontmoet in Erondegem
en niets was gelogen: een supersfeer, pittig maar mooi parcours, speelmogelijkheden voor de kids (o.a. springkasteel), waar voor je geld,
supertombola (een tent vol), democratische prijzen voor pannenkoeken, belegde broodjes, taartjes, Duvel en trappisten. Wat moet een loper nog meer hebben?
Degelijke douches. Maar het zal ons niet weerhouden om er volgend jaar daar opnieuw bij te zijn!
Op naar vrijdag te Lovendegem, afsluiting van het criterium waar ik aan deelneem.
Maar ik ga nu toch eerst een dagje niet lopen.

Bart